eerste liefde

343 pagina’ s

plaats :

de Noordzeekust in Noord- Holland

tijden:

16 juni 1972.

20 mei 2027

en een mini-tijdreisje:

vanuit 16 juni 2027 55 jaar heen en terug in 15 minuten.

personages

Rosanne & John

(beiden in 1972 15 jaar oud):

Waar gaat het over?

De wereld heeft liefde nodig. Soms is één dag genoeg. Dat blijkt maar weer.

Nina van Immerzeel over dit boek

Dit boek is niet vanuit een bepaalde bedoeling geschreven. Het verhaal kwam gewoon. Maar ik merkte gaandeweg dat ik ergens door werd geraakt wat me heilig is. Daarover wil ik rekenschap afleggen aan mijn lezers.

Zie je, ik geloof namelijk echt waar dit boek over gaat. Ik geloof dat liefde bestaat en dat er momenten zijn waarop die zich bijna van nature in onze levens aandient. 

Die momenten moet je dan met beide handen aangrijpen. Je eerste liefde is er zo een. Later in je leven krijg je meestal met veel ingewikkelder liefdespuzzels te maken. Maar deze wordt je als het goed gaat, (o, als het maar goed gaat!) aangereikt.

Er zijn twee omstandigheden die me daarvan extra bewust maken.

De eerste: ik het dit boek geschreven in een tijd van veel gedwongen isolatie en vervreemding door een pandemie die mensen op zichzelf teruggooide. Dat gaat me ontzettend aan het hart, niet voor mezelf want ik loop al een tijdje op aarde rond maar voor alle opgroeiende mensen die er echt last van hebben gehad. De isolatie hinderde de betoverende magie van je zoektochten als jonge vrouw en jongeling. Nu kan het zijn dat jij een eigen verhaal hebt dat daardoor juist heel innig of diep werd. Maar het kan ook zijn dat je wat misgelopen bent en nog wat in te halen hebt! 

De tweede : ik schrijf dit verhaal ook in een tijd van de MeToo kwesties. Ik schrijf zelf juist niet daarover maar het raakt me wel heel erg. Dwang, manipulatie en geweld staan haaks op ontluikend elkaar en de hele wereld in haar eigenlijke tederheid ontdekken. 

Ik heb een verhaal geschreven waarin de tere eerste liefde dus in al haar puurheid, schoonheid en innigheid verschijnt. De enige beperking is die van mijn eigen schrijfkunst geweest. Dus als jij iets hebt meegemaakt wat hier ver boven uitgaat dan verheug ik me! Want dat bevestigt me dat er zoveel meer liefde is dan ikzelf kan bevatten.  

Je eerste liefde is een zò kostbaar mysterie dat die levenslang gekoesterd mag worden, wat er ook uit voortkomt. Je hoeft zeker niet altijd met de persoon van je eerste liefde door het leven te gaan, hoewel mijn eigen ouders dat wel deden en er gelukkig mee waren. 

Het gaat om iets sacraals.  Ik gebruik bewust een religieuze term omdat het pure reine overgave is. En ja hoor, ik weet heel goed, dat dit heel vaak ondersneeuwt, mis gaat, misbruikt wordt of tot banaliteit gemaakt wordt en soms gewoon ondanks goede bedoelingen er niet van komt. Ik kies ervoor om dat verdrietig te vinden en niet hard te worden en te zeggen dat dat gewoon is.   

Het is namelijk verschrikkelijk. Maar het weerlegt het heilige niet. Als je het mocht ervaren, put er kracht uit, vooral wanneer je ontheiligd raakt. Dat kan op veel manieren. Heel heftig doordat je aangerand en verkracht bent, of doordat je anderszins door iemand gebruikt bent en helemaal niet geliefd was om wie je bent maar om iets wat je hebt en wat de ander wilde hebben. Of heel schrijnend omdat je zelf de liefde ontkend of verspeeld of verraden hebt. Dat hoort er helaas ook bij.  

Maar ook dan kun je terugkeren naar je pure ervaring. Die is er nog steeds. Ook als die je misschien nu door de ziel snijdt.

De vijftienjarige Rosanne en John in dit boek hebben de pure ervaring. Het lijkt wel of de hele wereld ze daarmee wil helpen. Alles opdat een jong meisje en een jongen elkaar in het tedere mysterie over en weer tot man en vrouw maken. 

Je mag erover schamperen. Je mag zeggen dat het niet bestaat. Je mag mijn boek als chicklit wegzetten. Je mag zeggen dat ik hopeloos naïef ben. Dat ik maar wat bij elkaar gedroomd heb. Of dat ik een clichéromannetje in elkaar gedraaid heb. Maar dat is niet zo. Het is echt. En zeker de helft van dit boek is autobiografisch. Niet alles hoor. Daar hou ik niet zo van. Een verhaal is voor de wereld en niet om jezelf bijzonder te maken. 

Dit wil ik je ook nog zeggen. Als je de eerste liefde niet of nog niet hebt meegemaakt verlang er maar alvast naar. Of als je kwaad is aangedaan en je verbitterd of ziek of verdrietig bent geworden en pijn hebt, lees het verhaal en huil om wat je ontbreekt. Er is nog steeds een hele wereld die jou liefheeft en je liefde wil geven. Soms moet je eerst in beweging komen voordat je die vindt en het spel van liefde geven en ontvangen begint. Maar er zijn gelukkig heel veel mensen en heel veel omstandigheden die je daarbij willen helpen. 

Zoals altijd bij mijn boeken is er weer een soundtrack met de muziek bij dit boek.

Heel veel leesplezier, en….. alle geluk in de liefde. 

Nina